Als kind verslond ik ellenlange pagina’s. Was het nu een krant, een boek of een magazine. Overal waar ik woorden kon vinden, daar voelde ik mij gelukkig. Ik verzon zelfs m’n eigen woorden, en gebruikte m’n fantasie om eigen verhalen te creëren. M’n liefde voor de Nederlandse taal is er duidelijk altijd al geweest.

Mijn traject begon eigenlijk toen ik nog op de middelbare school zat. Ik was speels, maar door m’n vleugje intelligentie werd ik opgemerkt. Of beter gezegd, ik merkte een leerkracht op. Zij liet mij het ontdekken: de schoonheid van een taal.

Tijdens die periode kozen m’n ouders vaker voor een vakantie aan de Moezel, waar ik al aardig een woordje Duits kon oefenen. Maar de liefde voor een Bratwurst is er nooit geweest. Aan hun Kaffee und Kuchen daarentegen kon ik wel wennen.

Ik vervolgde m’n pad naar Gent, waar ik voor de talencombinatie Duits-Italiaans koos. Een talencombinatie die velen uit de weg gaan, maar ik sprong gewoonweg lekker in dat bad!

Zelf was ik nog nooit in Italië geweest, maar daar kwam snel verandering in. Tijdens het eerste jaar van m’n studies nam ik meteen het vliegtuig richting Italië. Man, wat was ik verliefd op dat land! Toen wist ik het zeker, ik zou vertalen en blijven vertalen. Aan dat reisje heb ik trouwens echt een koffieverslaving overgehouden.

Eens m’n bachelor afgerond, wou ik m’n vreemde talen even loslaten en creatiever leren omspringen met m’n moedertaal. Dus koos ik voor een marketingopleiding met een social media achtergrond, en copywriting als extra vak.

Dat was thuiskomen voor mij. Spelen met taal op verschillende manieren, dat was voor mij een alledaags plezier. Iets wat ik duidelijk wou meenemen naar m’n verdere carrière.

Rugzakje gepakt, en de beslissing genomen in 2020:

Ik ga als freelancer aan de slag.

Creatief woorden bij elkaar zoeken om tot een conclusie te komen. Dat is misschien wel m’n vertaling van La Dolce Vita.

Klaar om jouw verhaal door mij te laten neerpennen?

Laat ons even kennismaken over een kopje koffie, of contacteer me hier even.